Όλα τ' αστέρια στη θέση τους. Κανένα πρόθυμο για ευχή. Φοβούνται το βάρος της επιθυμίας όποιου βλέμματος προλάβει την πτώση τους. Κάποιες προσδοκίες είναι πολύ φοβισμένες για να πετάξουν κάποια όνειρα είναι πολύ μεγάλα για να χωρέσουν στη νύχτα εκ γενετής αδύναμα στο φως της μέρας και δια βίου ανίκανα να συναντηθούν με την εκπλήρωση. Κι εσύ μικρή μου επιθυμία, κουράστηκες το ξέρω. Είναι ώρα να σε ξεντύσω από τα ακριβά ρούχα που σου φόρεσα να μείνεις μόνο με τις ατέλειες που αγαπάω να ανακαλύπτω. Θες να κοιμηθείς πια, το ξέρω. Πως να κρατήσω τα μάτια σου ανοιχτά? Με κοιτάς χωρίς λέξεις κι αν μιλούσες θα με παρακαλούσες να μη σ' αγαπάω πια. Προσπάθησες το ξέρω όπως κι εγώ να κρατηθούμε μαζί και τώρα θες να ξεχάσεις. Μα θυμάσαι? Εκείνο τον φόβο κάθε φορά που σε πλησίαζε η αγάπη εκείνη τη μεγάλη λαχτάρα που έπρεπε πάντα να κρύβεις τα βλέμματα που προσπαθούσαν να σε διαβάσουν τα φιλιά που πάντα ήταν λίγα, τις αγκαλιές που πάντα ήταν βιαστικές και που ποτέ δεν τολμούσες να παρατείνεις, όλα τα απρόσιτα που άγγιξες και πίστευες πως κέρδισες μα έχασες... Μικρή μου επιθυμία, κανένα αστέρι δεν θα πέσει κι απόψε για να προλάβω να του ζητήσω να σε κουβαλήσει στην πλάτη του Όμως εσύ ίσως και να 'σαι η τελευταία μου γι αυτό δεν θέλω τώρα να σε χάσω.Το ξέρω ότι πρέπει να κλείσω το φως μα φοβάμαι. Το ξέρω ότι θες να κοιμηθείς μα φοβάμαι Γιατί αν σε αφήσω να κλείσεις τα μάτια τι θα απογίνω μετά?
0 Comments
Leave a Reply. |
Ζωγραφίζοντας
|