Revolver

​Η πρώτη σφαίρα έφυγε γρήγορα.
Πάτησα τη σκανδάλη χωρίς ενοχές και μας απάλλαξα νωρίς.
Κουράστηκα να προσπαθώ να μας σώσω
και κουράστηκα να με σημαδεύει καιρό η αδιαφορία
Ξεψυχώντας είπε ότι λυπάται.
Ψέματα.
Δεν έτρεξε αίμα.
Κανείς μας δεν λυπάται, ούτε αγαπάει πια.
Δεν θυμάμαι καν πως ήταν αυτή εποχή- της αγάπης.
Κι ήταν αστείο να πιστεύω πως ποτέ δεν θα βγω από κει.
Μια σφαίρα αρκεί τελικά
για να πεθάνει μια φιλία, ακόμα κι ένας έρωτας.
Ύστερα κοιτάς το θύμα σου και δεν το αναγνωρίζεις πια.
Σβήνει μαζί του η έννοια σου για εκείνο
γυρίζεις την πλάτη σου κι απλώς το εγκαταλείπεις
για να κοιτάξεις εσένα κι όσες πληγές σου μένουν ανοιχτές

Μου έχουν μείνει κι άλλες σφαίρες
κι αν χρειαστεί θα το κάνω ξανά.
Μα την επόμενη φορά πρέπει να σημαδέψω στο κέντρο της αναπνοής,
εκεί όπου γεννιούνται οι ελπίδες.
Θα πρέπει να σβήσω όλα τα βήματα,
όλα τα αποτυπώματα λαχτάρας
να ακυρώσω όλα τα ταξίδια,
να ξεχάσω όλες τις αστραπές και τα ουράνια τόξα
Αυτός ο θάνατος θα ‘ναι πιο δύσκολος αν συμβεί
και θα πονέσω φριχτά αν δω εκείνη τη φλόγα ζωής να σβήνει
Αλλά ξέρω πως αυτή η ανάμνηση θα σβηστεί γρήγορα
και ο πόνος δεν θα κρατήσει πολύ.
Γιατί την ίδια στιγμή που θα πατήσω τη σκανδάλη
και θα πάψει να υπάρχει
θα κρατήσω την τελευταία σφαίρα για μένα.
Σημαδεύοντας στο κέντρο της καρδιάς.
Εκεί όπου γεννιούνται τα όνειρα
Εκεί όπου υποφέρει η αγάπη...