Κανείς δεν έμαθε ποτέ για το μαχαίρι που κάθε βράδυ κρυμμένο κάτω από το μαξιλάρι περίμενε την τρέλα να το τραβήξει. Κανείς δεν έμαθε ποτέ για τη σκιά που ερχόταν συχνά και χτυπούσε την πόρτα περιμένοντας απάντηση. Κανείς δεν έμαθε ποτέ για το έγκλημα που κάθε μέρα περίμενε να γεννηθεί. Κανείς δεν έμαθε ποτέ για τον κίνδυνο σε κάθε επόμενη ανατολή να κλειδώσει το φως σε σκοτάδι. Κανείς δεν είδε ποτέ το αίμα που έτρεχε απ’ τα μάτια για να μοιάζει με δάκρυα. Ίσως γιατί κανείς δεν ήθελε στ αλήθεια να το δει. Ίσως γιατί κανείς δεν ήθελε στ αλήθεια να μάθει. Μα το μαχαίρι είναι πάντα εδώ. Ακόμα…
0 Comments
Leave a Reply. |
Ζωγραφίζοντας
|