Αποτύπωμα

​Σκέψεις που δεν μπορούν να έχουν υπόσταση.
Γεννημένες από μια αθόρυβη αστραπή
κι ένα μικρό αποτύπωμα.
Παγωμένο στην αρχή
κι ύστερα καυτό.
Δυνατό
Ανεξίτηλο.
Από τότε ανασαίνουν αυτές οι παράλογες σκέψεις
και συνέχεια μεγαλώνουν
με τον πόθο να καούν στη φωτιά του κινδύνου,
για μια στιγμή κατάκτησης.
Τους είχα πει από την αρχή ότι δεν έχουν δικαίωμα να υπάρξουν
και προσπαθώ να τις φοβίσω
δείχνοντας το ύψος του γκρεμού.
Μα εκείνες κοιτάνε αχόρταγα το τέλος του
γιατί δεν μπορούν να αντισταθούν
στο μόνο παιχνίδι που πρέπει να αρνηθούν να παίξουν.
Παρακαλούν να τις αφήσω
να φιλήσουν τον δυνατό σφυγμό του άπιαστου
όχι στην επιφάνεια αλλά πιο βαθιά
όχι με τα χείλη αλλά με την ανάσα τους
και υπόσχονται ότι αν παραδοθώ
θα το κρατήσουν μυστικό
ακόμα κι από μένα.
Είναι επίμονες,
ακούραστες,
ανίκητες.
Κι ακόμα κι αν κατάφερνα να τις κοιμίσω
ξέρω πως θα ‘ναι πάντα εδώ
έτοιμες να ανοίξουν τα μάτια
κάθε φορά που ο κίνδυνος θα με πλησιάζει.

​Θα σταματήσουν μόνο αν τις σκοτώσω
πριν με σπρώξουν στο κενό.
 
Μα δεν ξέρω
πόσο δυνατά πρέπει να σφίξω τα δάχτυλα
για να πνιγεί η επιθυμία…