Αντικατοπτρισμός

​Ξεθωριάζεις
Μα εγώ ξαναγράφω από την αρχή το ολόγραμμα σου
και χαράζω τις λεπτομέρειες με μαχαίρι
μέχρι που τα σημάδια να με κόψουν και να βγει αίμα
Τόσο πολύ θέλω να σε κρατήσω.
Ή μάλλον να κρατηθώ από σένα.
Θα ‘λεγε κανείς πως θέλω να σωθώ.
Μεγάλο ψέμα.
Να με θυσιάσω θέλω.
Να με σπρώξω στο γκρεμό όπου περιμένεις,
να με σπρώξω στην αγκαλιά σου με τα έτοιμα ξυράφια,
να με αφήσω να κινδυνεύσω εκεί
ανάμεσα στις νάρκες που κρατάς κρυμμένες για τους εχθρούς
Εκεί που η πόρτα είναι ανοιχτή
και το φως κλειστό
για να μη μάθει κανείς άλλος για το έγκλημα
αν χρειαστεί να γίνει.
Έτσι είναι η αγάπη σου
χάδια με κρυμμένα αγκάθια
που όλο κάνω πως δε με ενοχλούν
Έτσι πέφτω πάνω σου
και ζωγραφίζω ξανά τα χρώματα που ξεφτίζουν
από την ιδέα σου που χάνεται

Ξεθωριάζω.
Και δε με νιώθω πια.
Αλλά με αφήνω να σβήσω.
Γιατί δεν έχω πια τα μολύβια μου να με συνεχίσω
​
Όλα τα υλικά μου τα ξόδεψα σε σένα ​