Ανεκπλήρωτο

Θέλω να πετάξω.
​
Θέλω να βρω την ευκαιρία να βγω από το σώμα μου
και να φτάσω σε άλλο πλανήτη.
Αλλά δε ξέρω πώς να ακυρώσω τη βαρύτητα,
ούτε πώς να ακυρώσω τον εαυτό μου.
Πάντα ζήλευα τις οριζόντιες λευκές γραμμές από πάγο
που αφήνουν τα αεροπλάνα στον ουρανό.
Κομήτες ημέρας που κανείς δε προσέχει.
Ατέλειωτα μονοπάτια που με προκαλούν να τα περπατήσω ως το άπειρο,
σαν να πετάω χωρίς φτερά.
Ποτέ μου δεν ανέβηκα ούτε σε ένα.
Ανεκπλήρωτες ευχές που στοιβάζω μέσα μου με τα χρόνια,
απωθημένα που στριμώχνω σε έναν τεράστιο γυάλινο αμφορέα
και τα θάβω πολύ βαθιά στη γη
ώσπου να φτάσει κάποτε η μέρα που θα τα απελευθερώσω στο φως,
σαν χιλιάδες μικρά μπαλόνια αφήνοντας τα να εκτοξευτούν όλα μαζί
σε αμέτρητες τροχιές προς τον ήλιο...

Μα ως τότε...
Η καρδιά κομματιασμένη,
η ψυχή ανικανοποίητη,
το σώμα σίδερο να με κρατάει καρφωμένη στη γη...