Αναπόφευκτο

"Το ν’ αγαπάς, είναι ένα είδος αυτοκτονίας."
Jacques Lacan

​Αν με πλησιάσεις
θα σπάσω
Αν με αγγίξει η αγάπη σου,
δεν θα αντέξω τη δύναμη της.
Το αποτύπωμα θα γίνει ράγισμα
κι εγώ θα γίνω κομμάτια
Ο πόνος θα γίνει ένα κόκκινο δάκρυ.
Είναι αναπόφευκτο.
Πώς να μείνω μακριά,
ασφαλής από τον κίνδυνο,
πριν ακόμα στάξει η πρώτη σταγόνα της πιθανότητας
πριν η ελπίδα γίνει ωκεανός που θα με πνίξει.
Πως να κάνω πίσω ;
Πως να φιμώσω την καρδιά μου ;
Πως να σωπάσω τις σκέψεις ;
Πως να ξεχάσω την επιθυμία μου,
μαζί και τον εαυτό μου ;
Πώς να με προστατεύσω 
και πώς να σε αποφύγω ;
Αφήνομαι λοιπόν
και δέχομαι να πληρώσω το τίμημα,
που μοιάζει με προνόμιο.
Αφήνομαι να σπάσω,
να χάσω τον εαυτό μου
μέσα σου
Να τον δώσω ολόκληρο
και να μην κρατήσω τίποτα για μένα.
Ούτε καν εμένα.
Αφήνομαι
γιατί είναι αναπόφευκτο να αγαπήσω
ακόμα κι αν πονέσω.
Αφήνομαι
γιατί η αγάπη χωρίς τον πόνο
είναι απλά μια ψευδαίσθηση.

---

"Ξέρεις ποιο είναι το καλό με τις ραγισμένες καρδιές; 
Μπορούν να ραγίσουν μόνο μια φορά, τα υπόλοιπα είναι αμυχές."
Carlos Ruiz Zafón