Ζωγράφιζα από πάντα.
​Μεγαλώνοντας έχασα τον δρόμο μου και σπούδασα Νοσηλευτική.
Όμως, όπως αποδεικνύει η ζωή, δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον αληθινό σου εαυτό.
Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που τελικά η τέχνη έγινε η αληθινή μου διαδρομή,
​η έμπνευση ο οδηγός μου και τα μολύβια οι στρατιώτες μου. 
Μπορεί να μην έχω τις γνώσεις, τις δεξιότητες και τις τεχνικές, 
​μπορεί τα μόνα μαθήματα που πήρα να ήταν οι βασικοί κανόνες, στην εφηβεία μου, 
όμως συνεχίζω να ανακαλύπτω την τέχνη μόνη μου
βρίσκοντας την καλλιτεχνική μου ταυτότητα. 
Τα πορτραίτα είχαν το ενδιαφέρον μου για πολύ καιρό,
προσπαθώντας να συλλάβω τις εκφράσεις και τα συναισθήματα των προσώπων.
Μέχρι που προκάλεσα τον εαυτό μου
να αποτυπώνει πια τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα.
Πιστεύω ότι αυτή είναι η αληθινή εξέλιξη ενός καλλιτέχνη. 

Η δημιουργία του δικού του κόσμου.